ετεροχρονισμενες μελλοντικες προβολες του ’50 δια χειρος Eero Saarinen

Καμπύλες βιοφόρμες, εντυπωσιακά ψηλοί πύργοι, άφθονο μέταλλο και γυαλί..κάπως έτσι φτιαγμένο φαντάζονταν το μέλλον, το σήμερα μας δηλαδή,  τη δεκαετία του ’50 οι αρχιτέκτονες του προηγούμενου αιώνα.

Μεταξύ των πιο δημιουργικά παραγωγικών προσωπικοτήτων εκείνης της εποχής βρίσκεται ο Eero Saarinen, αιρετικός Φινλανδοαμερικανός αρχιτέκτονας, γνήσιος εκφραστής της δεύτερης γενιάς των Μοντερνιστών που κυριάρχησε στην Αμερική μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σύνθετο και πλουραλιστικό αρχιτεκτονικό του έργο συνέβαλε στον επαναπροσδιορισμό του Μοντερνισμού, ανανεώνοντας ριζικά τους αισθητικούς κανόνες της εποχής εκείνης. Εμπνευσμένα παντρεύοντας την σκανδιναβική αρχιτεκτονική παράδοση με την αμερικάνικη πρωτοπορία, πειραματιζόταν διαρκώς με νέες τεχνολογίες κατασκευής, ενώ αμφισβητώντας απόλυτα τα αισθητικά πρότυπα της εποχής επινόησε και εφάρμοσε καινοτόμες δυναμικές κτιριακές μορφές. 

Ακολουθούν κάποια από τα πιο αντιπροσωπευτικά και ιδιαιτέρως φουτουριστικά αρχιτεκτονικά έργα του Eero Saarinen, εκφραστικά σύμβολα αδιαμφισβήτητα της αμερικανικής κουλτούρας, οι μελέτες των οποίων φυλάσσονται στα αρχεία της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Το πολυσύχναστο αεροδρόμιο TWA Kennedy New York με το ιδιαιτέρως αεροδυναμικό κέλυφος και τις μοναδικές κούρβες εσωτερικές του χαράξεις, βγαλμένο από ένα απίθανο μέλλον μακρινό, εγκαινιάστηκε το 1962.

Στο εσωτερικό του αεροδρομίου κυριαρχούν οι δυναμικές καμπύλες γραμμές, που προσδιορίζουν περισσότερο ένα τοπίο παρά μια αυστηρά δομημένη κατασκευή.

Οι εγκαταστάσεις της General Motors στο Warren, στην πολιτεία του Michigan σχεδιάστηκαν από τον Eero Saarinen το 1940.

Η μεγάλη δεξαμενή νερού στο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης της General Motors στο Warren του Michigan, αδιαμφισβήτητο σύμβολο τεχνολογικής υπεροχής της μεταπολεμικής περιόδου.

Στην απόληξη του επιβλητικά ψηλού 50 μέτρων πύργου της General Motors,  βρίσκεται μια δεξαμενή νερού διαστάσεων ολυμπιακής πισίνας. 

Το εσωτερικό κλιμακοστάσιο και ο χώρος υποδοχής του κέντρου έρευνας και ανάπτυξης της General Motors στο Warren. Λίγο ρεσεψιόν, λίγο διαστημόπλοιο. 

Η μελέτη της αψίδας Gateway Arch στο St. Luois του Saarinen πρώτοπαρουσιάστηκε το 1947, ενώ η υλοποίηση της ολοκληρώθηκε το 1968, εφτά χρόνια μετά τον θάνατό του αρχιτέκτονα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε μέγεθος μνημείο των ΗΠΑ, σύμβολο μιας αμερικάνικης πόλης, με ύψος άλλα και εύρος βάσης στα 192 μέτρα. Κατασκευασμένο κυρίως από χάλυβα και οπλισμένο σκυρόδεμα, το κούφιο εσωτερικό του σώμα διατρέχει ένα ιδιότυπο μεταφορικό μέσο (κάτι μεταξύ τραμ και ανελκυστήρα) που μεταφέρει τους επισκέπτες στο παρατηρητήριο της οροφής. 

Ένα από τα σημαντικότερα και πλέον φημισμένα πανεπιστήμια και κέντρα βασικής και τεχνολογικής έρευνας παγκοσμίως, το MIT στο Cambridge της Μασαχουσέτης, ανέθεσε στον Saarinen την μελέτη του τριγωνικού αμφιθέατρου Kresge καθώς και του απόλυτα κυλινδρικού και βουτηγμένου σε μια πισίνα νερού  παρεκκλησιού ΜΙΤ. Οι εργασίες κατασκευής ολοκληρώθηκαν το 1954.

*Ο Eero Saarinen πέθανε σε ηλικία μόλις 51 ετών, το 1961, κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση εγκεφαλικού όγκου. Συνολικά εννέα είναι τα αρχιτεκτονικά του έργα, τα οποία ολοκληρώθηκαν έπειτα από τον θάνατό του από τους συνεργάτες του.